Monday, May 28, 2012
ထူးပါတယ္
ထူးပါတယ္
ကိုသာေမာင္ တေယာက္ ဘႀကီးၿဖိဳး တို႕ လဘက္ရည္ၾကမ္း၀ိုင္းသို႕မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာႏွင့္ခဲ့ၿပီ။ မႏွစ္မိုးရာသီတုန္းက ရြာအ၀င္လမ္းပ်က္ျပင္ဖို႕အတြက္ လဘက္ရည္ ၾကမ္း၀ိုင္းထိုင္ကာ ေဆြးေႏြးၾကအလုပ္တာ၀န္ခြဲၾက ၀ိုင္းျပင္ၾက လုပ္ၾကတာေတြ လုပ္ၿပီးက တည္း က မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ အခုဆို ေလးငါး ရွစ္လ ေလာက္ေတာင္ရွိေရာ့ေပါ့။ ကိုယ္မသြားလဲ တျခားလူေတြ ရွိေနတာပဲ။ သူ႕ဟာသူ ျဖစ္သြားမွာပါ။ ကိစၥရွိလို႕သူတုိ႕ေခၚလာ ရင္လဲ ခင္ဗ်ားတုိ႕ပဲ ေဆြးေႏြးထားႏွင့္ၾက။ ခင္ဗ်ားတို႕ ဆုံးျဖတ္တာ အားလုံးသေဘာတူတယ္။ လုိတာရွိရင္၀ိုင္းလုပ္ေပးဖို႕ ေျပာ။ က်ေနာ္ တတ္ႏုိင္သေလာက္လာလုပ္ေပးမယ္ဟုသာေျပာၿပီး လဘက္ရည္ၾကမ္း၀ိုင္းေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသို႕ သြားေရာက္ရန္ ကိုသာေမာင္ မသိမသာ ေရွာင္ေန ခဲ့ပါသည္။ တခါတခါလည္း သူ႕ကို ဘာလုပ္ေပးပါ ဆိုတာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဖိုးေက်ာ္ က လဘက္ရည္ၾကမ္း၀ိုင္းက သူ႕အားကိုသာေမာင္ထံ သတင္းစကားပါးေပး ရန္ေျပာခိုင္း သည္မ်ားကို သူငယ္ခ်င္းဖိုးေက်ာ့က ေျပာျပလာပါက ကိုသာေမာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ သြားလုပ္ေပးပါသည္။ သို႕ေသာ္ အခါတိုင္းေတာ့မဟုတ္။ ကိုသာေမာင္ သူ႕ဘာသာသူသိေန သည္။ ရြာ႕အေရးအရာကိစၥေတြမွာ သူေလ်ာ့ေလ်ာ့လာေနသည္ဟု၊။မေျပာမဆိုပင္ ဖိုးေက်ာ္ တေယာက္ေပါက္ခ်လာပါသည္။
"ေဟ့သာေမာင္ေရ ေနေကာင္းလား` `ေကာင္းပါတယ္ကြာ။ မင္းေကာဘဲႏွယ္လဲ` `ေကာင္းပါတယ္ကြာ မေကာင္းတာက ငါတို႕ရြာအ၀င္က တံတားပဲကြာ` မေန႕ကနဲ႕ ပီးခဲ့တဲ့ အပတ္တပတ္လုံး ေမလ ေႏွာင္းပိုင္း မိုးရာသီစ၀င္တယ္လို႕ ဆိုႏုိင္ပီးကတည္းက မင္းသိတဲ့အတိုင္း ရြာလိုက္တဲ့ မိုးေတြေၾကာင့္ အဲဒီရြာအ၀င္တံတားဟာ ပ်က္သြားတယ္ကြာ ငါတို႕ရြာကို ဆန္ေတြပို႕မဲ့ ကား၀င္လို႕မရဘူးျဖစ္ေနတယ္` အဲဒါငါတို႕တေတြ ၀ိုင္းလုပ္ၾကမွာျဖစ္မယ္နဲ႕တူတယ္။ လက္ရွိရြာသူႀကီး ကိုထူးေမာင္ က ေျပာတယ္ ခင္ဗ်ားတုိ႕ တေတြ ဒီကိစၥ ရြာအစည္းအေ၀းခန္းမမွာ လာပီး ေျပာၾက ဆိုၾကလဲရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားတို႕ လဘက္ရည္ၾကမ္း၀ိုင္းလုပ္တဲ့ ဘႀကီးၿဖိဳးတို႕အိမ္ကို က်ေနာ္လာပီးေတာ့ လဘက္ရည္ၾကမ္း၀ိုင္းထိုင္ၿပီး ေျပာၾကဆိုၾက ေဆြးေႏြး အေျဖရွာၾက တာ၀န္ခြဲေ၀ၾက လုပ္ၾကကိုင္ၾက ရင္လဲ ရတယ္ ဆိုေတာ့ ငါတုိ႕ က ဘႀကီးၿဖိဳးတို႕အိမ္မွာ ဆုံမယ္ ဆိုပီးေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႕ သူႀကီးအပါအ၀င္ ရြာ့တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့လူေတြလဲလာမယ္ ငါတို႕ တေတြနဲ႕လူငယ္ေျခတက္ေတြလဲ သြားၾကမယ္ကြာ အဲဒါငါ မင္းကို ၀င္ေျပာတာ ညေန ငါတို႕ ထမင္းစားၿပီးေလာက္ ညေန ၅ နာရီေလာက္ ဘႀကီးၿဖိဳးတို႕အိမ္မွာ ဆုံၾကမယ္ကြာ မင္းျဖစ္ေအာင္လာပါကြာ` ဖိုးေက်ာ္က သူ၏ စကားကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆက္စပ္မႈရွိေအာင္ တဆက္တည္းေျပာသြားၿပီး ခဏရပ္ကာ က်ေနာ္ ေပးလာမည့္ အေျဖကိုငဲ့ေစာင့္ေနပါသည္။ က်ေနာ္စဥ္းစားေနပါသည္။ အိမ္မွာ ဆန္ ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ။ ညေနအလုပ္ျပန္ခ်ိန္က ၄ နာရီ။ ၾကားမွာ အစည္းအေ၀း မစခင္ တနာရီေလာက္ေတာ့ရသည္။ သြားဖို႕ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရသည္။ ဒီတေန႕ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ယူသြားလိုက္မည္ဟု။ ခ်စ္ဇနီးကို ဖိုးေက်ာ္ေျပာလာသည့္အခ်က္အလက္မ်ားအပါအ၀င္ အစည္းအေ၀းသြားတက္ မည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို စကားလွမ္းစေျပာလိုက္ပါသည္။ `ေအးေမေရ ငါ ညေန ဘႀကီးၿဖိဳးတို႕အိမ္ဘက္ သြားပီး လဘက္ရည္ၾကမ္းေလးဘာေလး သြားေသာက္ စကားေလးဘာေလး ေျပာလိုက္ဦးမယ္ ရြာတံတားျပင္ဖို႕ကိစၥ။ ဆန္ကား၀င္လို႕ရေအာင္လို႕။`
ေအာ္ ေအးေအး ကိုေမာင္ သြားတာေတာ့ သြားေပါ့ ကိုသာေမာင္ရယ္ စကားေလးဘာေလးေတာ့ ၾကည့္ေျပာေပါ့။ ေတာ္ၾကာအစည္းအေ၀းမွာ ဟိုလူနဲ႕စကားမ်ားဒီလူနဲ႕စကားမ်ား မ်က္ႏွာနာစရာေတြမျဖစ္ေစနဲ႕ေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ရွင္ပဲ မွန္တယ္ထင္တာေတြ ေျပာၿပီး ေနာက္ေတာ့ အိမ္မွာ စိတ္မေကာင္းလာျဖစ္မေနနဲ႕။ ခ်စ္ဇနီးေအးေမက ကိုသာေမာင္အား အစည္းအေ၀းသြားတက္ဖို႕ သေဘာတူေၾကာင္း သတိေပးစကားေလးနဲ႕ ျပန္ၾကားလိုက္ပါသည္။ ကိုသာေမာင္ထင္တာေတာ့ ဒီတခါေတာ့ မတက္ရင္ကို မျဖစ္ဟု သူ႕အလိုလို နားလည္ေနပါသည္။
“ဖိုးေက်ာ္ေရ အိမ္ေပၚခန တက္ဦးေလကြာ““မတက္ေတာ့ပါဘူး သာေမာင္ရာ… ညေနမွပဲ လဘက္ရည္ၾကမ္းေလး ၀ိုင္းထုိင္ေသာက္ရင္း စကားေျပာၾကတာေပါ့“ “ေအး ငါသြားႏွင့္လိုက္ဦးမယ္“ သာေမာင္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ရြာအေရွ႕ဘက္ ရြာအ၀င္လမ္း ရွိရာဆီသို႕ ထြက္ခြာသြားႏွင့္မလို႕ စတင္ေျခဦးလွည့္လိုက္ပါသည္။
“ေအးမင္းဘယ္လဲ“ ကိုသာေမာင္က သူငယ္ခ်င္းဖိုးေက်ာ္အားလွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။ “ေအး သာေမာင္ေရ ငါ့အလုပ္က ရြာေျမာက္ဘက္က လယ္ကြင္းမွာ ရွိေပမဲ့ ငါ ရြာအေရွ႕က တံတားဆီသြားၾကည့္ပီးမွ အလုပ္ဆီလွည့္သြားလိုက္မယ္ကြာ“ ငါက တံတားပ်က္သြားတယ္လို႕ ၾကားပဲၾကားခဲ့တာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ကြာ ပီးမွ ခဏတျဖဳတ္ၾကည့္ပီး ငါ့အလုပ္ဆီသြားလိုက္မလို႕“ ငါ့မွာက လယ္သမားဆိုေတာ့ ဆန္အတြက္ေတာ့ အမ်ားႀကီးမရွိေပမဲ့ တပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္စားဖို႕ေလာက္ေတာ့ ရွိေတာ့ ဆန္အတြက္ပူစရာမရွိေပမဲ့ တျခား စားစရာ အသီးအရြက္ သားငါးေတြလဲ ဒီလမ္းကပဲလာတာမဟုတ္လား ဒါေၾကာင့္ငါ့ေခါင္းထဲက ဒီတံတားကိစၥက မနက္အေစာႀကီးကတည္းက ၀င္လာတာမထြက္ေတာ့တာ ငါသြားၾကည့္လိုက္မွပဲ ေအးသြားေတာ့မယ္ သာေမာင္ေရ အဲဒါေၾကာင့္ငါသြားၾကည့္လိုက္မလို႕“ မင္းေကာလိုက္မလား“
က်ေနာ့အလုပ္က ရြာလယ္က စက္ဘီးျပင္ဆိုင္ဆိုေတာ့ ခန သြားပီး ျပန္၀င္လာရင္လဲ ရတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ခ်ီတုံခ်တုံ စဥ္းစားလိုက္ပီး ေအးေအး ငါ လဲ လိုက္ခဲ့မယ္ကြာ ဟု ေျပာကာ ကမန္းကတန္း နီးရာ အက်ၤ ီကို လဲ၀တ္လိုက္ပီး ဇနီးသည္ေအးေမအား
“ေအးေမေရ အစ္ကိုေတာ့ သြားႏွင့္ပီး ဖိုးေက်ာ္နဲ႕အတူ တံတားသြားၾကည့္ရင္း အလုပ္ပါတခါတည္းသြားလိုက္ေတာ့မယ္“ “ေကာင္းပီေကာင္းပီး အစ္ကိုေရသြားႏွင့္ေတာ့...က်မ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ထားႏွင့္ေတာ့မယ္။ “
ဤသို႕ျဖင့္ ကိုသာေမာင္ႏွင့္ ဖိုးေက်ာ္တို႕ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ ရြာအေ၇ွ႕ဘက္ဆီသို႕ တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါသည္။
(ေနာက္တပတ္ဆက္ဖတ္ရန္)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment